«Η Ελληνική-Τουρκική πολιτική από 1974 μέχρι σήμερα – Αξία της ΑΟΖ» και «Οι Ελληνοτουρκικές διαφορές εκατό χρόνια από τη συνθήκη της Λωζάνης και οι στόχοι της Τουρκίας» είναι οι επιμέρους εισηγήσεις του Ναυάρχουε.α. Κοσμά Χρηστίδη και του Αντιστρατήγου ε.α. Λάμπρου Τζούμη την Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2023 στις 19:00 στην Σχολή Γονέων – Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης. Η εκδήλωση γίνεται σε Συνδιοργάνωση με το Ναυτικό Μουσείο Λιτοχώρου και την Opto Hellas Παπανικολάου.
Ο Ναύαρχος Κ. Χρηστίδης θα αναφερθεί στο γεγονός ότι από το 1974 η βασική μέριμνα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ήταν, και εξακολουθεί να είναι, η αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής. Όλες οι ελληνικές Κυβερνήσεις προσπάθησαν να αποτρέψουν την δυσμενή, για την Ελλάδα, κατάσταση που δημιούργησε η κατοχή της Κύπρου, η αυξημένη επιθετικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο και πρόσφατα η γαλάζια πατρίδα και η παράνομη συμφωνία ΑΟΖ Τουρκίας -Τρίπολης. Αναπτύσσονται τα βασικά επεισόδια της περιόδου αυτής, καθώς και η γεωστρατηγική – γεωοικονομική αξία που έχουν όλες οι νησίδες, βραχονησίδες και τα νησιά στο Αιγαίο που είναι το πλέγμα της εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων σε γη, θάλασσα και αέρα και οφείλουμε να υπερασπίσουμε εξίσου γη, αέρα και θάλασσα, από το σύμπλεγμα του Καστελλορίζου μέχρι τη Ζουράφα και την Ερεικούσσα.
Επισημαίνεται η σπουδαιότητα της ΑΟΖ από την αλιεία μέχρι την γεωστρατηγική σημασία που έχουν οι βραχονησίδες μας στο Αιγαίο, από το Βόρειο θαλάσσιο τμήμα της χώρας μας, μέχρι το νοτιότερο της Δωδεκανήσου με το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.
Στην στρατηγική ανάλυση, είναι δυνατό να υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες για πολλά πράγματα, όμως, υπάρχει σύγκλιση ή/και ομοφωνία μεταξύ των σοβαρών αναλυτών σε ό,τι αφορά την ισορροπία διπλωματικής και στρατιωτικής ισχύος, η οποία είναι τόσο προϋπόθεση σταθερότητας όσο και προϋπόθεση για τον υπερασπιστή του status quo προκειμένου να διαφυλάξει τα έσχατα συμφέροντά του, να διεξάγει διαπραγματεύσεις χωρίς κίνδυνο για την ασφάλειά του και χωρίς να κινδυνεύει να γίνει αντικείμενο διπλωματικών και στρατιωτικών εκβιασμών.
Εκφράζεται η ανησυχία, πως το πολιτικό σύστημα δια της σιωπής και της ανοχής σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία που σε τίποτα δεν έχει αλλάξει την αναθεωρητική της ατζέντα, μήπως μας οδηγεί ουσιαστικά σε υποχωρήσεις στο όνομα των διαπραγματεύσεων αυτών.
Ο Αντιστράτηγος Λάμπρος Τζούμης θα αναφερθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες από το 1974 και μετά, χαρακτηρίζονται από έντονες διακυμάνσεις με μικρά διαστήματα ύφεσης και αρκετές περιόδους έντασης, γεγονός που οφείλεται σε μια σειρά μονομερών επεκτατικών διεκδικήσεων που έχει θέσει η Τουρκία στο χώρο του Αιγαίου και της Ν.Α. Μεσογείου. Τα τελευταία χρόνια, υπήρξε μια πρωτοφανής αναβάθμιση της επιθετικότητας της Άγκυρας, τόσο σε λεκτικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Το τελευταίο έτος όμως υπάρχει μια ύφεση στην προκλητικότητα της Τουρκίας σε τακτικό επίπεδο που οφείλεται σε συγκεκριμένους λόγους και έχει ήδη ξεκινήσει ο διάλογος και οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι : Τι επιδιώκει η Τουρκία ; Τι μπορούμε να περιμένουμε από τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη ; Έχει σκοπό η Τουρκία να μας οδηγήσει σε ένα θερμό επεισόδιο ή ακόμα σε μια μείζονα κρίση; Πώς θα πρέπει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό;
